Over mij

Het was een mooie zaterdagmorgen, september 2014. Na een hardlooprondje kom ik thuis en wacht mijn partner mij op in de tuin. Op een totaal onverwacht moment deelt hij mede dat hij zijn eigen leven wil. Kort vertaalt: scheiden dus.

Op dat moment werd ik totaal teruggeworpen op mijzelf en had ik niets anders meer dan mijzelf, en mijn 2 kinderen om voor te zorgen. Juist in dat bizarre moment wist ik: vanaf nu wil ik een leven dat lichter is. En ik wil mijn kinderen laten zien dat ondanks dit verdrietige moment (met grote gevolgen) we toch gelukkig kunnen zijn.

Ik zocht naar manieren om mijzelf te helen zodat ik er kon blijven zijn voor mijn kids. Ik zocht in de eenvoud, simpelweg omdat ik geen geld had om waar dan ook in te investeren. Ik vond de wolkenluchten. Jarenlang fotografeerde ik dagelijks de lucht. Stond daar een tijdje bij stil en postte mijn foto op social media en schreef er wat van mijn hersenspinsels bij.

Met volgers en reacties van wildvreemde mensen als resultaat. Zij gaven aan dat mijn posts hen hielp minder zwaar naar het leven te kijken. Dat was toch heel bijzonder want ik was toch gewoon mijzelf?

Daarnaast regelde ik visitekaartjes voor een gratis netwerkbijeenkomst in mijn nieuwe woonplaats. Omdat ik geen flauw idee had wat ik er op moest zetten koos ik voor de tekst: Fijne dag! Ik deelde overigens geen enkel kaartje uit tijdens de netwerkbijeenkomst. Dat deed ik later: gewoon in de supermarkt aan een willekeurig persoon, of op een terrasje aan iemand die alleen zat. De reacties waren hartverwarmend: ik gaf een kaartje met de woorden : " Alsjeblieft een fijne dag, van mij voor jou…." Ik kreeg er een glimlach of een warme gesprek voor terug. Ik vond iets wat (nog) geen naam had, wat ik niet kon duiden, maar wat mij niet meer los heeft gelaten. Een deel van mijzelf als "tool" inzetten werkte kennelijk inspirerend voor anderen. Ik ontdekte in de jaren die volgde dat dat niet genoeg was: ik had een fundering nodig.

Ik bewandelde vervolgens diverse wegen, volgde trainingen, ontwikkelde eigen trainingen. Ik probeerde mijn passie over te dragen, wilde laten zien dat tegenslag en pijn geen einde van je leven hoeven te zijn, maar dat je een keuze hebt om er iets van te maken.

Totdat…… tadaaa: ik burn out raakte. Absoluut niet leuk, maar het heeft mij tot hier gebracht: Intuïtief wist ik dat ik een mindfulnesstraining moest gaan doen. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar ik aan begon, maar er vielen vanaf dag twee stukjes op zijn plaats. Ik stond onder de douche en voor het eerst sinds jaren voelde ik het water op mijn huid……. ik voel-de ......

Ik vond het contact met mijzelf terug en weet nu ook hoe het heet wat ik al die tijd door wilde geven: Mindfulness leven. Wat ik leerde is voor mij een treasure. Een gouden ei dat ik koester. Waar het eerst breekbaar was kreeg het al meer body. Werd steviger en vertrouwder. Het maakt voor mij dat champagne bubbelt en dat de sterren stralen. Ik volbracht de opleiding tot mindfulness trainer en startte direct met het geven van korte retraites. Zo kon ik doorgeven wat ik mijn kinderen al had gegeven....

Ik haal veel plezier uit creatieve uitspattingen, wandelingen in de natuur en nog altijd uit het inspireren van anderen op het pad naar mindfulness. Met ervaringen, met ideeën, met gewoon een mooi plaatje of met mijn creaties.... Of een retraite dagdeel.

Je vindt mij buiten in de natuur, achter mijn aquarelpapier, mijn schildersezel, de oven, een microfoon of achter op de motor. Het geluk heb ik inmiddels weer gevonden. Ik woon met mijn partner in Zwolle. Mag ik ook jou inspireren naar meer rust in je leven?

blogartikelen - creaties - retraite op verzoek

Follow The Sun!

liefs, Karin